-
1 bronić
глаг.• защитить• защищать• оборонить• отстаивать• отстоять• охранять• поддерживать• покровительствовать• предохранять• сберечь• сохранить* * *broni|ć\bronićony несов. 1. kogo-czego защищать; охранять кого-что;\bronić miasta защищать город; \bronić prawdy отстаивать правду;
\bronić kogoś przed czymś защищать кого-л. от чего-л.;2. czego запрещать что; \bronić wstępu do czegoś запрещать входить куда-л., не пускать куда-л.+2. zabraniać, zakazywać
* * *broniony несов.1) kogo-czego защища́ть; охраня́ть кого-чтоbronić miasta — защища́ть го́род
bronić prawdy — отста́ивать пра́вду
bronić kogoś przed czymś — защища́ть кого́-л. от чего́-л.
2) czego запреща́ть чтоbronić wstępu do czegoś — запреща́ть входи́ть куда́-л., не пуска́ть куда́-л.
Syn:
См. также в других словарях:
bronić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, bronićnię, bronićni, broń, bronićniony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zwykle za pomocą środków fizycznych nie dopuszczać do naruszenia integralności tego, co się posiada, nad… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
bronić — ndk VIa, bronićnię, bronićnisz, broń, bronićnił, bronićniony 1. «odpierać atak, napaść, ochraniać czynnie, zwykle z bronią w ręku» Bronić mężnie, zaciekle, zajadle, z narażeniem życia. Bronić kogoś własną piersią. Bronić fortecy, miasta, kraju,… … Słownik języka polskiego
mur — m IV, D. u, Ms. murze; lm M. y 1. «element budowli (np. ściana, sklepienie) lub samodzielna budowla, będąca zwykle ogrodzeniem, wykonane z cegieł, pustaków, kamieni, bloków betonowych itp., układanych na zaprawie lub na sucho (np. połączonych na… … Słownik języka polskiego
